Korytarz prawy

Prawy korytarz dla prawego i dzielnego męża.
Twoja podróż przez korytarz tak jak w przypadku i innych trwała parę godzin. Wydawać by się mogło, że te kamienne ściany nigdy się nie skończą, łatwo można było stracić rachubę czasu. Było tu sucho, ciepłe lecz nie gorące powietrze uderzyło w twój nos razem ze słodkim przyjemnym zapachem. Jeśli miałeś jakieś lęki czy obawy zniknęły one w mgnieniu oka. Twoja postać poczuła się błogo, napięte mięśnie rozluźniły się. Wreszcie dostrzegłeś także koniec kamiennej ścieżki. Na końcu korytarza wydobywało się różowawe światło. Mogło ci się wydawać nawet, że usłyszałeś cichy chichot.

Sagala gdy uda ci się już dogonić Sargona, w twoje nozdrza również wpije się słodki zapach przypominający nektar z polnych kwiatów. Choć było w nim jeszcze coś czego nie potrafił twój węch określić. Rozluźnisz się, przestaniesz odczuwać wszelkie obawy i myśleć o mogących przytrafić się wam kłopotach. Ten zapach wprawi w was w dobry nastrój.

Początkowe opieranie się pokusie wam się udawało ale im dłużej wdychaliście ten aromat tym bardziej nęciło was by zajrzeć do tego co skrywa w sobie tajemnicze pomieszczenie. Woń stopniowo sprawiała, że ciężko wam było się skupić. Do waszych uszu ponownie dotarł cichy chichot, lecz nie brzmiał złowrogo. Raczej kusząco i zachęcająco.

Sargon dzielnie walczyłeś z próbą omamienia ale im dłużej przebywałeś w tej dziwnej woni tym twoja wola słabła. Ustępując miejsca beztrosce.
Sagala gdy przekroczysz próg, ujrzysz obszerną komnatę wyłożoną miękką tkaniną i ptasim puchem, nieco dalej znajdował się niewielki basen, przy którym leżały dwie dorosłe lwice. Jedna maczała łapę w wodzie wpatrując się w marszczenia w zniekształconej tafli. Druga dostrzegła twoje przybycie i podniosła z gracją przeciągając. Nie spuszczając z ciebie wzroku przeszła się kawałek gdzie znajdował się kominek, w którym wesoło trzaskał ogień.
- Mamy gości. - Rzekła przyjemnym dla ucha głosem i sięgnęła łapą do misy, z której wyciągnęła dziwnego proszku i dorzuciła do ognia.

Tym razem odezwała się druga samica.
-Jesteście w naszym domu. - Podniosła się i podeszła blisko Sargona. -Rozgośćcie się, nie często miewamy gości. - Sargon mrugałeś intensywnie powiekami mając nadzieję, że czar pryśnie. I faktycznie przez ułamek sekundy wydawało ci się, że widziałeś gołe ściany, zniszczony porośnięty glonami basen, kilka kości zwierząt a same lwice nie były takie piękne i kuszące. przypominały wychodzone szkarady z długimi kłami i czerwonymi ślepiami. Wszystko to jednak prysnęło za mrugnięciem oka. Znów widziałeś tą cudowną iluzję. Najwidoczniej proszek, który wsypała do kominka podtrzymywał czar.
Druga lwica otrzepała łapy i podeszła do Sagali, niemalże ocierając się o jego osobę.
- Co was tu sprowadza? - Zapytała grzecznie.

Sargon lwica, która obrała sobie ciebie za cel nie spuszczała cię z oka. Czyżby coś podejrzewała, że przejrzałeś ich czar? Nawet jeśli to nie dała po sobie tego poznać. Podeszła do ciebie lekkim krokiem w momencie gdy po raz kolejny kopnąłeś kamyczek. Tym razem jednak nie widziałeś by odbił się od ściany. Po prostu zniknął, jakby wpadł za magiczną zasłonę. Lwica przedstawiła siebie jako Vae i swoją siostrę jako Mae.
Vae podeszła do Sargona jakby zagradzając mu drogę, zamrugała zalotnie powiekami.
- Podoba ci się tu? Razem z siostrą jesteśmy tu uwięzione, a skoro nie możemy się stąd wydostać to chciałyśmy by było tu w miarę przytulnie  Nic nie mówisz drogi...? - Zapytała go o imię kładąc łapę na jego łapie i uśmiechając się przymilnie.

Sagala, Mae zbliżyła się do ciebie jeszcze bardziej niemalże wtulając w twoje ciało.
- Ta małpa i nas tu wrzuciła. - Oplotła swój ogon wokół twojego. Była chyba bardziej bezpośrednia niż jej starsza siostra. Nie miała ochoty bawić się w długie zaloty tylko od razu przejść do konkretów. - Jest tu labirynt korytarzy ale żadne nie prowadzi do wyjścia. czasami znajdujemy dziwne przedmioty a nawet i pożywienie. Jakbyśmy byli obiektem badań... - Zrobiła dramatyczna pauzę, choć to co powiedziała mogło dać wam do myślenia. O ile to co prawiła rzeczywiście było prawdą. - Tak bardzo czuje się tu samotna. - Wtuliła łeb w twoją klatę i zatrzęsła się lekko jakby z zimna.

Sargon udało ci się odwrócić uwagę nachalnej lwicy a gdy zorientowała się co chciałeś zrobić wrzasnęła i została odepchnięta na bok aż się przewróciła. Ogień zgasł z sykiem pozostawiając po sobie tylko dym. Zapach powoli ulatniał się a iluzja rozmywała. Nie było żadnego basenu z krystalicznie czysta wodą tylko nadpęknięta śmierdząca sadzawka z glonami. Atłasowe tkaniny zamieniły się w brudne postrzępione szmaty. Kominek to zwykła dziura w ścianę z kilkoma drewnami jako opał. Zaś lwice nie były pięknościami tylko potwornymi szkaradami. Wisząca gdzieniegdzie pozdzierana skóra, która uwidaczniała kości i otwarte rany wygryzane przez robactwo. Lwice miały szkarłatne ślepia i długie kły wystające z paszczy.

Sagala lwica, która się do ciebie przytulała bardziej przyprawiała o mdłości niż zachwyt. Chciała ci odpowiedzieć ale krzyk jej siostry odwrócił jej uwagę.
Czar prysł a tam gdzie była ściana ukazało się kolejne przejście.

Skorzystaliście z zamieszania i zaskoczenia jakie zostało wywołane przerwaną iluzją, ale chyba nie sadziliście, że piekielne siostry pozwolą wam od tak odejść? Może trzeba było być bardziej miłym a nie odrzucać samicze zaloty? W każdym razie będąc już w korytarzu usłyszeliście jęk zawodzenia a potem głośny warkot. Mae i Vae ruszyły za wami w pogoń i były cholernie szybkie bo z łatwością was dogoniły i skoczyły próbując powalić na ziemię.