Arjana ~ Nauki rzemieślnicze

Za gąszczem na niewielkiej polanie był ułożony stosik gałęzi i suchych liści. Obok kucał lew dzierżąc w pysku kawałek kamienia. Pocierał nim o drugi kamień aż strzelały niewielkie iskry, które padały na podpałkę. Wysuszone liście zaczęły dymić by po chwili wytworzył się niewielki płomień. Gdy skończył dotarło do niego, że nie jest sam. Miał skąpą grzywę choć na młodzieńca nie wyglądał, był ciemnobrązowy a jego złote ślepia lustrowały lwicę. Wyprostował się i usiadł. Nie zadał pytań poczekał aż gość się pierwszy odezwie.
Ogień zaczął wesoło trzaskać.

Lew pokręcił przecząco łbem.
- Tego nie da się okiełznać. Jedynie korzystam z jego dóbr. - Po czym zabrał się do ostrożnego skórowania zwierzęcia. Delikatnie pazurami nacinał odpowiednie miejsca by oddzielić skórę od mięsa i tłuszczu.
- Nie tylko do jedzenia. Z tego można zrobić miękkie posłanie, ozdoby a nawet i ochraniacze. Lepiej by napastnik nie rozdrapał twojego ciała tylko osłaniacz. - Tłumaczył wszystko spokojnie jak rodzic dziecku gdy zadawało pytania o otaczający je świat.

Dni, tygodnie, miesiące mijały, pora sucha minęła ustępując deszczowej. Arjana pod okiem samca eunucha uczyła się rzemiosła. Każde upolowane zwierzę od zająca po antylopę kazał jej skórować. Kryjąc się przed deszczem w grocie, powoli wypełniała się ona skórami zabitych zwierząt. Wychodziło jej to coraz zręczniej. Kolejną lekcją było dzielenie tej skóry na paski. Pokazał jej jak pazurami powinna przecinać ją by sprawnie i w miarę równo to szło. Był cierpliwy gdy czegoś nie rozumiała tłumaczył jej ponownie. W końcu i to opanowała, czas było przejść do kolejnej lekcji. Tym razem bardziej manualnej. W tym celu zabrał ją nad rzekę, gdzie porą suchą nigdy jej nie było. To ciągłe deszcze zasilały to koryto, że teraz poziom wody sięgał im do brzucha w najgłębszym miejscu.
- Musisz złapać rybę.- Powiedział do lwicy i sam usiadł na brzegu czekając.