Kamienne Paszcze

Sheogorath wyjątkowo niespiesznie przemierzał tereny Lodowych Grzyw. Zupełnie nie przejmował się faktem, że ktoś może go tutaj dostrzec. A nawet jeśli ktoś by go ujrzał, teren był na tyle zróżnicowany, że nawet tak wielki lew jak on mógłby bez problemu ukryć się pośród cieni kamienistej doliny.
Czego tu szukał? Ot, wędrował, jak zwykle. Po raz kolejny jednak zechciał zawitać na ziemię tegoż stada. Cóż, głównie przez jego upodobanie do gór. Niby mógłby nie narażać się na spotkanie z członkami Grzyw i wybrać się na wyprawę w góry niczyje, aczkolwiek to miejsce było zdecydowanie bliższe odległością i nie musiał pokonywać nader wielkich odległości, by po raz kolejny ujrzeć ośnieżone szczyty. W dodatku chciał tu zabrać Everdown. Może nie było to jakoś szczególnie widowiskowe miejsce, aczkolwiek… Raczej dość przyjemne dla oczu. Być może jej się spodoba.
Tak więc człapał już ładnych parę godzin, co jakiś czas spoglądając na idącą obok Ever i rzucając jej uśmieszki. Od czasu do czasu odezwał się doń, rozpoczynając niezobowiązującą rozmowę.
Od dłuższej chwili jednak milczał, wsłuchując się w dmący pośród szczytów, w odgłos kroków i ciche oddechy.
W końcu przystanął w cieniu i spojrzał na zwieszające się z skalnych ścian „paszcze”. Przysiadł na ziemi i owinąwszy ogonem swoje łapy odrzekł do partnerki:
- Możemy się tu zatrzymać. Lodowi raczej nas tu nie dostrzegą. – mruknął doń, po czym nieco ironicznie się zaśmiał. – Nie żeby cokolwiek potrafili w tej kwestii zrobić...

Podążała za swym partnerem równie leniwym, powolnym krokiem. Podziwiała mijane krajobrazy, a jednocześnie zapamiętywała co bardziej wyróżniające się obiekty. Tak na wszelki wypadek. Nigdy nie wiadomo czy nie będą musieli uciekać bądź walczyć. Automatycznie godzili się z tym ryzykiem wkraczając na terytorium jednego ze stad.
Everdown nie okazywała szczególnego zdziwienia z wyboru Sheogorath'a. Od dawna wiedziała, iż samiec wykazuje szczególne uwielbienie do chłodnych klimatów. Ona sama nienawidziła upalnych pustyń czy spalonych słońcem pustkowi, lecz preferowała zielone równiny i lasy deszczowe.
Lwica penetrowała otoczenie spojrzeniem bystrych, błękitnych oczu. Nie dostrzegła jednak żadnego innego kotowatego. Wyglądało na to, iż byli tu sami. Dziwne. Czyżby Lodowi w ogóle nie patrolowali swych ziem? Nie wyczuwała również żadnego świeższego tropu. Cóż, zatem wyglądało na to, iż nie mają czego się obawiać, a w razie czego... oboje świetnie walczyli. Z jednym przeciwnikiem sobie poradzą, niewykluczone że z dwoma również.
- Ty nie musisz się ani trochę wysilać. Wystarczy że usiądziesz na swoim wrogu, a zostanie z niego mokra plama - burknęła, obrzucając lwa sarkastycznym spojrzeniem. Nie żeby nazywała go grubym, skądże znowu. On był po prostu dobrze zbudowany i umięśniony. Grube kości i niedźwiedzia postura spaślaka nie była jego winą, a gdzie tam!
Everdown również owinęła swój długi ogon wokół łap i czekała na burzliwą reakcje swego partnera. Cóż, prawdopodobnie nigdy nie przestanie mu dogryzać na każdym kroku. Traktowała to jak sport, rozrywkę.