Jeżeli dotarłeś w te strony, prawdopodobnie szukasz czegoś więcej poza tonami piasku i bezkresnym żarem lejącym się z nieba. Nie jesteś w błędzie, bowiem w samym środku niebezpiecznej pustyni mieszka potężna lwia rodzina zwana Stadem Pustynnych Bariyah. Podejdź bliżej, drogi wędrowcze, rozgość się w naszych progach. Jesteś głodny? Częstuj się. Spragniony po wyczerpującej przeprawie? Pij do woli. Damy Ci wszystko, czego tylko będziesz potrzebował. Pytanie brzmi: ile Ty będziesz w stanie ofiarować nam?
Nasza społeczność nazywana jest "stadem", choć więzi, które nas łączą, czynią nas czymś zdecydowanie większym. Jesteśmy wielkim organizmem, rodziną, której członkowie są gotowi przelewać swoją krew w imię naszych wartości oraz bliskich. Zawsze zależy nam na tym, by nasza rodzina była zawsze syta, nigdy nie brakowało jej wody i aby zawsze każdy miał powód do radości. Członkowie Pustynnych traktują niesienie pomocy naszym jako coś w rodzaju misji. Ważna jest dla nas również opinia w oczach innych społeczności stadnych, toteż staramy się pomagać, wręcz przychylić nieba każdemu, kto o to nas poprosi. Wymagamy jednak czegoś w zamian. Wyznajemy zasadę "oko za oko, ząb za ząb" - "my pomożemy wam, wy pomożecie nam".
Na przestrzeni wieków Pustynia Bariyah była ostoją dla licznych lwich stad, które przemierzały krainy w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do zamieszkania. Po wielu godzinach podróży (które nierzadko kończyły się śmiercią dla słabszych osobników), gdy spragnione zwierzęta dostrzegały oazę, szalały niemal z radości. Obecne przy oazie starożytne ruiny wcale nie odstraszały wędrowców, wręcz przeciwnie- dawały schronienie przed upałami i pozwalały spokojnie spędzić noc. Wszystkie przechodzące tamtędy stada wybierały jednak dalszą wędrówkę. Powód? Na pustyni nie ma zwierzyny. Drobne zwierzątka pełzające przez piaski to zdecydowanie za mało, więc każdy, kto zatrzymał się w oazie, najpóźniej po dobie ją opuszczał. W końcu jednak zdarzył się wyjątek.
Młody lew o imieniu Amon postanowił odnaleźć idealne miejsce do osiedlenia się dla swojego małego synka i kilku towarzyszy. Gdy wkroczyli na tereny Pustyni Bariyah, wszyscy jednogłośnie stwierdzili, że nikt o zdrowych zmysłach by tu nie zamieszkał. Amon czuł jednak coś, czego pozostali nie byli w stanie zrozumieć. W końcu mu zaufali i wszyscy razem dotarli do ruin. Miejsce okazało się być piękne i zamieszkane tylko przez niewielkie stworzonka. Spędzili noc w jednej z komnat ruin, po czym o świcie Amon udał się z dwoma lwicami na zwiady. Okazało się, że pustynia wcale nie jest taka ogromna, na jaką wygląda. Szybko odnaleźli step, na którym wręcz roiło się od zwierzyny. Lwy urządziły polowanie oraz zadecydowały o tym, że wszyscy pozostaną na terenach oazy. Amon został okrzyknięty królem i szybko zaczął wprowadzać różne udogodnienia dla swoich poddanych.
Wprowadził między innymi prawo, które określało sposób przekazywania władzy, a także to on nazwał ich grupę "Pustynnymi Bariyah". Miejsce, w którym mieszkali zostało nazwane "Sercem Pustyni", gdyż okazało się, że ruiny stoją niemalże w samym środku krainy.
Przez wiele kolejnych lat Amon z poddanymi zajęli tereny wokół pustyni, przeciągnęli wiele innych zwierząt na swoją stronę, a nawet ustanowili święta, by Pustynni mogli je wspólnie obchodzić z roku na rok. Amon wymyślił także tradycję "odbijania łap" przez władców Pustynnych w najlepiej zachowanej komnacie w ruinach, którą nazwano "Komnatą Władców".
Niedługo po tym, gdy władca Pustynnych wyznaczył swojego pierworodnego syna, Safę, na przyszłego króla, Amon zmarł. Pośmiertnie został nazwany "Amonem Wielkim" i po dziś dzień jest czczony jako protoplasta całego rodu Pustynnych i największy władca jaki stąpał po tych ziemiach.
SERCE PUSTYNI i RÓŻA PUSTYNI - Jak można się domyślić, tak w stadzie Pustynnych nazywani są zarówno dawni, jak i obecnie panujący władcy. Rzeczą, o której warto pamiętać jest to, że Książę/Księżniczka nie może zostać okrzyknięty/a Sercem lub Różą Pustyni, gdy nie ma partnera. W przeciwnym wypadku stadem rządzi właśnie Książę lub Księżniczka.
DORADCA - Jest to bardzo wysoka pozycja w hierarchii Pustynnych. Rolę Doradcy mogą pełnić tylko doświadczeni członkowie stada, którzy nigdy nie zawiedli woli rządzącego oraz innych członków naszej społeczności.
ZAUFANY - Różni się of Filarów doświadczeniem oraz (jak sama nazwa wskazuje) zaufaniem w oczach samego władcy i Doradców.
FILAR - Tak w naszym stadzie nazywani są zwyczajni członkowie stada, którzy stanowią owe "filary" dla naszej rodziny. Wypełniają oni swoje podstawowe obowiązki oraz sumiennie spełniają rozkazy władcy.
BRANIEC - Nazywamy tak nowych członków stada, którzy nie są jeszcze w pełni zaznajomieni z naszymi zwyczajami. Ich niekompletna wiedza na temat tradycji Pustynnych nie zwalnia ich z wypełniania obowiązków, które im się narzuca.
MŁODE - Każdy członek stada, który nie jest starszy niż rok, otrzymuje taką rangę.
Nie odmawiamy pomocy - jeżeli ktoś poprosi nas o pomoc, nie zastanawiamy się, lecz działamy. Każda "podana łapa" może w przyszłości przynieść korzyści także dla nas.
Respektujemy każde słowo naszego Serca Pustyni/ Róży Pustyni - słowa władcy są dla nas bardzo ważne i staramy się wypełniać jego wolę.
Zdrada karana jest śmiercią - jest to najpoważniejsze wykroczenie w społeczności Pustynnych, musi więc być należycie karane. Nie odpuszczamy zdrajcom.
Unikamy wszelkich konfliktów wewnętrznych - najważniejsze jest dla nas bezpieczeństwo pobratymców i jakakolwiek nieuzasadniona przemoc wobec naszego jest niedopuszczalna.
Lojalność - dzięki niej wiemy, że wszyscy możemy sobie ufać. Lojalność wobec wszystkich członków stada jest jedną z naszych najważniejszych wartości, które pielęgnujemy od lat i potępiamy ich nieprzestrzeganie.
Szczerość - w naszej społeczności nie ma miejsca na jakiekolwiek kłamstwa. Wszyscy jesteśmy prawdomówni i potrafimy przyznać się do błędów.
Odwaga - jest to bardzo ważna cecha, dzięki której jesteśmy w stanie walczyć za naszą rodzinę bez żadnych zawahań.
Rodzina - najważniejsza ze wszystkich wartości, która przypomina nam o pozostałych. Całe nasze stado jest jedną, wielką rodziną i nikt nigdy nie może o tym zapomnieć.
Młoda para lwów, która dopiero niedawno objęła wspólną władzę nad Pustynnymi. Nim Shaya dołączyła do Setha, ten sam rządził stadem jako Książę. Seth zaczął panować w wieku nieco ponad dwóch lat i tym samym został najmłodszym władcą Stada Pustynnych. Stało się tak w wyniku tragedii, w wyniku której on i jego wówczas malutkie rodzeństwo zostali sierotami. Młody lew na szczęście dobrze sprawował swoje królewskie obowiązki i zawsze mógł też liczyć na pomoc doradców. Po dwóch latach samotnego panowania, do Setha dołączyła jego partnerka, Shaya. Pochodzi ona z obcej dla Pustynnych Lwiej Ziemi i jest córką pary królewskiej. Setha poznała już jako lwiątko, gdy zauroczona opowieściami o pięknej Dżungli Chukia, postanowiła odwiedzić to miejsce. Tam właśnie spotkali się po raz pierwszy. Piaskowy lew polubił rówieśniczkę, lecz Shaya wróciła w końcu do swojego domu i Seth zmuszony był o niej zapomnieć. W końcu po kilku latach spotkali się ponownie, również w Dżungli Chukia. Zarówno Seth jak i Shaya przeżywali wówczas ciężkie chwile w życiu i problemy ich do siebie zbliżyły. Zakochali się w sobie i spotykali potajemnie, do czasu gdy lwica zaszła w ciążę. Wtedy młody Książę postanowił poślubić wybrankę swojego serca i uczynić ją swoją Różą Pustyni, tym samym czyniąc siebie Sercem Pustyni. Para od czasu swojej koronacji rządzi mądrze, gdyż wzajemnie sobie pomagają i zawsze mogą liczyć na rodzeństwo Setha- Eidana i Merissę. Zapewne jeszcze wiele lat panowania przed nimi. Miejmy tylko nadzieję, że będą to spokojne lata.
Amon, jak wskazuje jego przydomek, był wielkim władcą. Syn Horusa i Evridice, który już za młodu wykazywał ogromny potencjał do rządzenia własnym stadem. Pech chciał, że Amon wraz z rodzicami był samotnikiem. Młody lew szybko został sierotą, gdyż ich mała rodzinka została zaatakowana przez rządne krwi, obce lwy. Amon zdołał się wyswobodzić z rąk oprawców i trafił pod opiekę grupy lwich wędrowców. Gdy przyszły władca Pustynnych dorósł, związał się na krótki czas z pewną lwicą, która urodziła mu synka. Sama lwica nie chciała być matką w tak młodym wieku, więc zostawiła go pod opieką ojca. Amon nazwał syna Safa i poczuł, że dla ich wspólnego bezpieczeństwa muszą gdzieś zostać, najlepiej na stałe. Przejął władzę nad grupą i zaprowadził wszystkich na Pustynię Bariyah, gdzie dzięki oazie udało im się w końcu osiedlić i zacząć żyć jak normalne stado. Pustynia stała się ich domem i nauczyli się na niej żyć, a o Amonie powstawały legendy i różne opowiastki. W końcu to on ustanowił główne prawa Stada Pustynnych, określił granice terenów i co najważniejsze, zapewnił swojej całej rodzinie godne miejsce do życia.
Safa i Gusun byli pierwszą parą, która rządziła stadem Pustynnych. Safa był pierwszym i jedynym potomkiem Amona Wielkiego. Jego matką była lwica, o której nie przetrwały żadne opowiastki. Zapewne sam Safa wiedział jak wyglądała oraz jak miała na imię, lecz niechętnie dzielił się tym z innymi. Amon wychowywał swojego syna tak, aby szanował każde istnienie i by traktował gości oazy z należytym szacunkiem. Niestety po śmierci wielkiego władcy, Safa wcielił w życie swój plan idealnego domu dla Pustynnych. Przez wiele miesięcy na tereny oazy nie miał wstępu nikt spoza stada. Na konserwatywne poglądy króla wpłynęła dopiero kilka lat młodsza lwica o skromnym imieniu Gusun. Była ona córką jednej z lwic Pustynnych i lwa, który pochodził spoza stada. Safa zakochał się w lwicy bezgranicznie i całkowicie się jej podporządkował. Liczyło się dla niego tylko jej zdanie, toteż na jej prośbę rozkazał znów "otworzyć" granice oazy dla spragnionych wędrowców. Safa nazywał Gusun swoją "różyczką", więc od tego zdrobnienia królowa stada Pustynnych została na stałe nazwana Różą Pustyni. Para królewska doczekała się trójki dzieci- dwóch synów i córki. Córka była pierworodną pary, więc to ona została dziedziczką tronu. Safa i Gusun panowali jeszcze około 2 lata po narodzinach ich pierwszego dziecka, po tym czasie nieszczęśliwie zginęli podczas wyprawy do innego stada o negocjacje sojuszu.
Owa para rządziła prawdopodobnie najdłużej z wszystkich władców Pustynnych. Selim i Ellena byli dobrą parą i szczerze się kochali. Ellena była prawowitą następczynią tronu, jako córka Safy i Gusun. Miała dwóch braci, z których jeden nie przeżył do 2 roku życia, zaś drugi był śmiertelnie zazdrosny o władzę. Jako iż był drugi w kolejce do tronu, planował zamach na siostrę, który został jednak udaremniony przez Selima. Ellena wygnała brata i wyszła za Selima. Selim był lwem, który urodził się w stadzie i znał Ellenę i jej braci od dziecka. Gdy po poślubieniu księżniczki został królem, starał się naśladować Amona Wielkiego, którego znał tylko z opowieści. Razem z Elleną wprowadzili drobne zmiany w prawie oraz poszerzyli granice stada. Dzięki nim pod władaniem Pustynnych jest także dżungla Chukia, a także step, który znajduje się tuż za Pustynią Bariyah. Ellena i Selim mieli łącznie czwórkę dzieci, lecz dziedziczką została ich pierwsza córka, Nubira.
Nubira i Kafari rządzili najkrócej ze wszystkich dotychczasowych władców Pustynnych, bo zaledwie dwa lata. Gdy Nubira objęła władzę po śmierci najpierw swojego ojca, a później matki, miała już pięć lat życia za sobą. Jej dwie siostry początkowo pomagały jej w rządzeniu, jednakże po miesiącu odeszły do innego stada w poszukiwaniu partnerów. Nubira miała jeszcze młodszego brata, który starał się pomagać jak tylko mógł, lecz po krótkim czasie musiał zająć się swoją rodziną, gdyż związał się z jedną z lwic w stadzie i szybko doczekali się lwiątek. Nubira myślała, że zostanie ze stadnymi problemami całkiem sama, ale podczas jednego z polowań poznała zupełnie obcego lwa, który wyglądał jakby pochodził ze stada Pustynnych. Kafari, bo tak ów lew miał na imię, od razu ją zauroczył. Jeszcze zanim para wzięła ślub, urodził im się syn, któremu dali na imię Seth. Kafari polubił władzę, lecz nie sprawdził się w roli króla. Męża z resztą też. Niejednokrotnie zdradził Nubirę, czym doprowadził ją do ciężkiej depresji, aż w końcu Róża Pustyni popełniła samobójstwo. Seth mimo młodego wieku wiedział co się działo w ich związku i chciał wypędzić swojego ojca. Kafari został zamordowany za zdradę. Nubira przed śmiercią urodziła jeszcze dwójkę dzieci- Eidana i Merissę, którzy niestety nie mieli szczęścia poznać swojej matki na dobre. Szczęśliwie, nie musieli poznawać swojego ojca.
Naszym stadnym znamieniem jest "Oko Horusa". Jest ono tatuowane przez stadnego Szamana na kilka dni po wstąpieniu nowego członka do naszej społeczności.
Na samym początku Szaman nacina skórę tak, aby cały wzór był widoczny na skórze w postaci blizny. Gdy rana się zagoi, Szaman przystępuje do barwienia wyciętego wzoru. Wpierw rysuje okrąg, który w następnym kroku otacza powiekami. Później dorysowuje brwi i wzory wokół oczu, zaś na sam koniec dodaje tęczówkę w oku, która zawsze jest w kolorze ciemnej czerwieni.
Święto Zmarłych - gdy robi się nieco chłodniej i na niebie zmienia się położenie gwiazd, nadchodzi dzień, w którym każdy członek stada pogrąża się w zadumie i myśli o swoich bliskich, których nie ma już wśród żywych. Ów dzień zawsze jest wyznaczany przez Szamana i ten daje odpowiednio wcześnie znać, by każdy zdążył się przygotować. W dzień Święta Zmarłych, gdy zajdzie słońce wszyscy udajemy się do Komnaty Władców, w której Szaman jest w stanie pośredniczyć między duchami naszych przodków i w naszym imieniu z nimi porozmawiać.
Koronacja - odbywa się tylko wtedy, gdy poprzedni władca zostanie pozbawiony życia, bądź z własnej woli odstąpi tron swojemu następcy. Jest to uroczystość o charakterze podniosłym i każdy członek stada ma obowiązek uczestnictwa. Szaman przygotowuje diadem po poprzednim władcy dla Serca Pustyni, a dla Róży Pustyni plecie wianek z kwiatów, który następnie poddaje zasuszeniu. Po kilku dniach Szaman przygotowuje specjalny barwnik, którym naznacza zarówno koronę jak i wianek, po czym obwieszcza wszystkim, że ornamenty dla władców są gotowe. Gdy wszyscy zbierają się w Komnacie Władców, następuje długo wyczekiwany moment, podczas którego władcy ślubują zawsze stać na straży głównych wartości stada. Szaman wkłada na ich głowy ornamenty, następnie Serce Pustyni i Róża Pustyni zobowiązani są do odciśnięcia swoich łap na południowej ścianie Komnaty Władców.
W stadzie Pustynnych witamy się słowem "Tarhib".
Kto idzie na pustynię, ten nie szuka tam strawy, lecz niesie w sobie głód za czymś większym.
Indeks
