Złoty Brzask

Witaj wędrowcze, kraina jaka rozciąga się przed twoimi oczyma należy do jednego z większych rodów w tej krainie. Tereny są urodzajne i obfite w zwierzynę oraz z różną roślinność. Krąg życia jest jedną z tych zasad, której trzymają się tutejsi mieszkańcu. Polega na prostych ale jakże prawdziwych zasadach- Wszyscy jesteśmy złączni. Każdy nas jest zależy od innych. Rodzimy się, polujemy a kiedy zginiemy nasze ciało nawozi ziemie, na której rośnie roślinność, którą potem żywią się roślinożercy. Zachowana jest spójność, nie zabija się więcej niż jest to potrzebne do przeżycia.  Drapieżnik eliminuje słabe osobniki aby te, które potrafią sobie radzić mogły przekazać tę umiejętność dalej.

W stadzie panuje system monarszy, władza przekazywana z pokolenia na pokolenie. Kiedy władca zaginie, zginie lub będzie już niezdolny do pełnienia swojej funkcji tron obejmuje najbliższa osoba władcy -rodzeństwo lub potomstwo - pierwsza osoba  w kolejce.


Jesteśmy rodziną. Każdy członek stada jest jego integralną częścią i może liczyć na innych. Bronimy naszych zim jak i siebie. Nie boimy się i we walce dajemy z siebie wszystko.
Najwyższy wymiar kary jest kara śmierci, stosowana jest jednak w wyjątkowych sytuacjach. Standardową karą jest zaś wygnanie i zakaz powrotu na tereny stada. Złamanie tego przykazu bezpodstawnych powodów będzie groziło śmiercią.



Stado założył jeden z wielkich przodków na tej ziemie. Przybył tutaj i postanowiła stworzyć na tak urodzajnych ziemiach dom dla swej rodziny. Kierowali się oni zasadą, którą później nazwano Kręgiem Życia- Nie zabijać więcej niż jest to potrzebne oraz pamiętać o ty, że jesteśmy wszyscy złączeni.
Nie oznacza to, że stado było łagodne niczym cielę. Aby utrzymać pieczę nad takimi terenami dyplomacja nie zawsze skutkuje i trzeba użyć do tego siły. Nie jednokrotnie zdarzały się utarczki z grupami wędrownych lwów, które zapragnęły aby te ziemie były ich czy też z drapieżnikami, które lekceważyły panujące tutaj obyczaje i polowały.
Czas płynął i słońce panowania jednego władcy mijał i wschodził dla kolejnego tak nieprzerwanie przez pokolenia aż do czasu kiedy to nastał pokój, który nie był przerywany większymi starciami. Wszystko się zmieniło kiedy tron objął Skaza, który zamordował swego brata i objął tron. Wiele się wtedy zmieniło na lwiej ziemi, w lwich sercach i duszach. Po latach Powrócił Simba i odzyskał tron przywracając tym samym swoja linię jako tę, której należy się władza. Po nim tron objął Kovu i Kiara. Nim to się stało Lwia Ziemia ponownie odczuła skutki dawnych waśni. Ta para wyznaczyła nowe kroki. Nastały ponownie czasy spokoju, które przerwało morderstwo Kiona. Ponownie przelała się krew na tych ziemiach. Władcy w końcu odeszli a ich następu objęli tron, a właściwie jedno z potomstwa, Maisha. Ta niestety zaginęła po pewnym czasie i o tron upomniały się dzieci Kiary, o których większość wolało zapomnieć. Chwile słabości, a może skutki siłowego spotkania? Tego nie wiadomo do końca. Bękarty wróciły  chcąc to co według nich należało się im.
Zawiał ponownie wiatr zmian....


Maish
Córka Kiary i Kovu. Królowa Lwiej Ziemi. Panował ze spokojem i sprawiedliwością. Zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach.


Ragnarok
Syn Kiary z lewego łoża, po zaginięciu Maishy powrócił by objąć tron. Tron, który według niego i jego brata należał się im.



W stadzie panuje system monarszy i głową stada jest Król wraz z Królową. Król zajmuje się sprawami stada oraz sprawami związanymi z samcami zaś Królowa lwica. Te zaś maja obowiązek polować dla całej społeczności.
W czasie panowania jednego tylko władcy, jest on wpierany poprzez doradców, najbardziej zasłużonych członków stada, ten nosi nazwę  Blasku.
Złoty Pazur to ranga przypisana strażnikom oraz lwicom odpowiedzialnym za polowania. Stanowią oni filar stada.
Brzaskiem nazywani są nie mniej ważni, nowi członkowie.
Lwiątka wchodzące w dorosłość można rozpoznać pod nazwą Kieł, a najmłodszych jako Promyk.



Bądź niczym woda
Woda nie odsuwa skały ze swej drogi, a jedynie przepływa wokół niej. Według tej wartości stawiamy na nie działanie tylko na reagowanie. Lwioziemcy wykorzystują tego nieskomplikowanego sposobu myślenia w swoim codziennym życiu. Jeśli podejmą się zadania i zawiodą, uważają, że po prostu zabrali się do niego w zły sposób i próbują jeszcze raz. Nie żalą się z powodu swoich porażek wierząc, że po prostu muszą spróbować zrobić to w inny sposób.

Żyj chwilą
Lwioziemcy cieszą się życiem. Wszystko robią z entuzjazmem i energią. Każdy posiłek jest wydarzeniem, a każda chwila spędzona z rodziną jest ceniona. Wszystko czemu się poświęcają, wymaga ich pełnej uwagi. Lwioziemcy ciężko pracują, świetnie się bawią, walczą zawzięcie, kochają całą duszą, opowiadają niezwykłe historie. Lwioziemcy nie złoszczą się szybko i wolą przemyślane rozwiązania problemów. Wciąż jednak posiadają w sobie lwią furię. Gdy lew skupia się na walce, każdy cios zadawany jest z siłą całego ciała. "Życie chwilą" oznacza również zupełne zatracenie w furii w walce.

Utrzymuj harmonię
Lwioziemcy kultywują ciche i spokojne życie w zgodzie z wewnętrzną harmonią i skupieniem. Wszelkie konflikty, natychmiast po rozwiązaniu problemu, są zapominane. Wewnętrzny spokój i miłość życia jest zaraźliwa. Każdy, kto spędzi z nimi trochę czasu, zaczyna żyć chwilą. Harmonia to również Krąg Życia, utrzymywanie pierwotnej zasady aby nie zabijać niepotrzebnie, każdy jest ze sobą związany.

Motto: Słońce Praw­dy wscho­du i zachodu nie zna.  

Przywitanie: Alcar

Ważne dni:
Od pokoleń najważniejszym dniem jest ten, w którym to przedstawione są królewskie młode. Wszystkie zwierzęta zbierają się wtedy pod Lwią Skałą, by oddać pokłon przyszłemu władcy oraz jego rodzeństwu.
Stado pamięta również o poległych, w rocznice ich śmierci wszyscy są zobowiązani do uczczenia tego dnia przyglądając się gwiazdom na niebie Jeśli pogoda na to nie pozwala, wszyscy członkowie zbierają się na Lwiej Skale na wspólny posiłek.
Zaćmienie Słońca jest również dniem szczególnym, tego dnia zabrania się polowania, ku czci kręgu życia. Wszystkie zwierzęta zbierają się na sawannie, gdzie przyglądają się niecodziennemu zjawisku na niebie i odpoczywają, nie obawiając się o swe życie.




Stado od początku istnienia opromienia słońce, nic więc dziwnego że to właśnie ono zostało wybrane na znamię. Namalowane zostaje barwnikiem wydobytym z owocu rosnącego na baobabie. Bardzo ciężko je zmyć, najczęściej utrzymuje się kilka dobrych lat, jedynie nieco blaknąc. Pierwszą część, żółtą kropkę, dostaje każde młode oraz zwykli członkowie stada. Z czasem gdy osobniki osiągną rangę Złotego Pazura, zostanie domalowany dodatkowy okrąg, a gdy awansują na Blask Słońca, zostają dodane również promienie, dzięki czemu znamię stanie się kompletne.



Lwia Straż ma za zadanie pilnować, by krąg życia został zachowany. Każdy członek Lwiej Straży nosi na ramieniu znamię w kształcie ryczącego lwa, a lider dostawał moc Ryku Przodków - potężną broń. Pierwszym liderem był Skaza, niestety gdy odkrył moc ryku przodków, dopuścił się z jego pomocą haniebnego czynu. Użył ryku na reszcie Lwiej Straży, a wtedy moc została mu odebrany przez duchy władców, zaś Straż przestała istnieć. Gdy Kion otrzymał znamię wszyscy byli zaskoczeni. Myśleli, że po tym, co zrobił Skaza, Lwia Straż już się nie odrodzi. W tej straży był tylko jeden lew, lecz nie była ona gorsza od poprzedniej. Długi czas pilnowała porządku na lwich terenach, dzięki czemu żyło się spokojnie i szczęśliwie. Pewnego razu Kion został zamordowany. Nikt potem nie myślał o straży, do czasu gdy u młodej Shani pojawiło się znamię. Tym razem jednak nie dostała Ryk Przodków. Mimo to świetnie sobie radziła w tej roli. Po jej odejściu Lwia Straż została zawieszona.